Inwentaryzacja na obszarze trzech nadleśnictw: Mrągowo, Spychowo i Strzałowo trwała dwa dni, podczas których prace prowadzono tylko na  części terenu LKP-u zarządzanego przez olsztyńską dyrekcję Lasów Państwowych.

Badanie wykonano na obszarze 250 ha Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Mazurskie - obszar ten stanowi zaledwie 0,2 proc.  powierzchni całego tamtejszego leśnego kompleksu.

Zanim rozpoczęto spis, przeprowadzono szkolenie z rozpoznawania rzadkich gatunków. Szczególną uwagę zwrócono na podobieństwo leńca bezpodkwiatkowego do lnicy pospolitej, wilczomleczu sosnki i skrzypu polnego. Wytypowano również miejsca potencjalnego występowania leńca.

Podczas trwających dwa dni poszukiwań leńca bezpodkwiatkowego, odnaleziono go na 16 stanowiskach. Łącznie z 11 miejscami, które znaleziono w 2015 r., roślinę tę odnotowano na 27 stanowiskach. Znajdują się one w zachodniej części Puszczy Piskiej. Wielkość ostatnio rozpoznanej populacji oszacowano na 50 tys. pędów. Warto przypomnieć, że wyliczenia te dotyczą tylko części LKP Lasy Mazurskie zarządzanej przez RDLP w Olsztynie.

Biorąc pod uwagę liczbę potencjalnych miejsc występowania w pozostałej części Puszczy Piskiej można oszacować, że na terenie całego mazurskiego kompleksu promocyjnego, populacja leńca bezpodkwiatkowego liczy ponad 100 tys. pędów. Prawdopodobnie jest to jedna z najliczniejszych populacji tego gatunku w Polsce.

Wszystkie nowo odkryte stanowiska tej rzadkiej rośliny odnaleziono w miejscach mniej lub bardziej przekształconych przez człowieka. Najczęściej były to skraje lasów i łąk, elementy umocnień z czasu II wojny światowej (transzeje czy rowy przeciwpancerne). Rośliny występowały także  w sąsiedztwie torowisk oraz na  terenach pod liniami energetycznymi.

Osoby przeprowadzające spis odnotowały również inne bardzo rzadkie rośliny: storczyka - buławnika czerwonego (jedno stanowisko z czterema pędami), przytulię skalną (sześć stanowisk z około 86 tys. pędów), podejźrzona księżycowego (siedem stanowisk z 77 pędami), a także selernicę żyłkowaną, naparstnicę zwyczajną, wielosiła błękitnego, mącznicę lekarską, pięciornika białego, krwiściąga mniejszego, sierpika barwierskiego, kosmatkę gajową czy wiązówkę bulwkową. Odnalezione stanowiska wspomnianych gatunków są zlokalizowane na terenach użytkowanych przez człowieka.