Według monitoringu przyrodniczego prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska stanowiska z liczbą ponad tysiąc osobników występują tylko w pięciu miejscach: Kopytkowo i Góra Zalesie w Dolinie Biebrzy, Kose Mosty w Puszczy Białowieskiej, Toruń-Barbarka w okolicach Torunia oraz w okolicy wsi Zamość koło Rynarzewa na Równinie Szubińsko-Łabiszyńskiej.

W połowie maja dr Włodzimierz Pisarek, botanik oraz autor tej notatki odkryli leńca bezpodkwiatkowego na dziesięciu stanowiskach zlokalizowanych na terenie Nadleśnictwa Strzałowo. Na sześciu z nich liczebność pędów kwitnących i płonnych przekraczała tysiąc sztuk. Łącznie na wszystkich stanowiskach populację oszacowano na 16 625 osobników.

Wszystkie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego na terenie Nadleśnictwa Strzałowo stwierdzono na skrajach lasu graniczącego z łąkami wilgotnymi (łąki te w przeszłości były torfowiskami) w miejscach dobrze nasłonecznionych. Pojedyncze płaty spotykano również w miejscach średnio zacienionych. Kilka z nich było zlokalizowanych na niewielkich bezleśnych grądach przylegających do skraju lasu. W dwóch przypadkach leniec bezpodkwiatkowy został odnaleziony na zdegradowanej murawie kserotermicznej przylegającej również do wilgotnej łąki.

Opisywany gatunek rósł najczęściej w towarzystwie turzycy brzegowej, przytulii północnej, poziomki, gorysza pagórkowatego, konwalii majowej i lnicy. W jego towarzystwie spotkano również cenne przyrodniczo gatunki takie jak bukwica zwyczajna, turzyca pagórkowa, wyka kaszubska czy wężymord niski. Siedliska na których rósł leniec bezpodkwiatkowy swoim składem gatunkowym roślin rosnących w runie nawiązywały najczęściej do świetlistych dąbrów i muraw kserotermicznych.

Jak wynika z informacji GIOŚ odkryte w Nadleśnictwie Strzałowo stanowiska leńca bezpodkwiatkowego prawdopodobnie są jednym z pięciu najobfitszych miejsc występowania tego gatunku w Polsce.

Aktualna wiedza o występowania tego gatunku jest ciągle bardzo słaba. Biorąc pod uwagę fakt, że podobnych do strzałowskich siedlisk potencjalnego występowania leńca bezpodkwiatkowego w Puszczy Piskiej, Lasach Napiwodzko-Ramuckich, Lasach Taborskich i innych kompleksach leśnych RDLP Olsztyn jest stosunkowo dużo, można przypuszczać, że gatunek ten jest zdecydowanie liczniejszy na Warmii i Mazurach niż podaje to najnowsze wydanie Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.

Problemem z inwentaryzacją stanowisk tkwi w dokładnym przeszukaniu we właściwym czasie odpowiednich miejsc potencjalnego występowania tego gatunku.

Wszystkie strzałowskie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego zostały objęte monitoringiem, który pozwoli określić stan zachowania populacji i ewentualne zagrożenia. Istotnym zagrożeniem dla tej rośliny jest sukcesja drzew i krzewów oraz zaniechanie wykaszania lub wypasu w miejscach, w których występuje ten gatunek.