Asset Publisher
Leśne zwierzęta
Jeleń szlachetny - w gwarze łowieckiej samiec określany jest mianem byka, samica to łania. Samiec nosi na głowie poroże, które zrzuca w raz w roku (zazwyczaj w lutym/marcu). Żywi się pędami, liśćmi, korą drzew i krzewów. Jeleń jest aktywny nocą i nad ranem. Do życia wybiera duże kompleksy leśne.
Dzik - żyje w stadzie, w którym określona jest struktura socjalna. Na czele stoi odyniec, podlega mu locha, jej z kolei przelatki ( dziki w drugim roku życia), a najniżej w hierarchii znajdują się warchlaki. Do życia wybiera lasy połączone z polami lub łąkami. Zjada chętnie żołędzie, bukiew, a także rośliny leśne, grzyby, jagody, owady, dżdżownice.
Jenot - zamieszkuje tereny leśne położone w pobliżu zbiorników wodnych. Pobiera pokarm roślinny i zwierzęcy. Chętnie pływa. Prowadzi nocny tryb życia. Bywa, że w sytuacji zagrożenia udaje martwego.
Lis - zwierzę to prowadzi samotny tryb życia, jedynie w okresie godowym łączy się z partnerką. Żyje w norze, czasem dzieli ją z borsukiem (ma on osobne wejście). Jest zwierzęciem wszystkożernym.
Łoś - najliczniej występuje w północno-wschodniej części Polski. Zamieszkuje wilgotne, podmokłe lasy.
Wilk - jest niezwykle inteligentnym zwierzęciem. Żyje w stadzie, na czele którego stoi samiec - basior i samica - wadera. Poluje na ssaki kopytne - jelenie i sarny, nie pogardzi jednak padliną czy drobnymi ssakami. Może nie jeść przez tydzień, po tym okresie przyjmuje jednorazowo ok. 10 kg mięsa. Wilki są w Polsce pod ochroną.
Asset Publisher
Bardzo rzadka roślina - zaraza wielka (Orobanche elatior) odnaleziona na odtwarzanych w Nadleśnictwie Strzałowo murawach kserotermicznych.
Bardzo rzadka roślina - zaraza wielka (Orobanche elatior) odnaleziona na odtwarzanych w Nadleśnictwie Strzałowo murawach kserotermicznych.
W trakcie szkolenia z zakresu ochrony różnorodności gatunkowej roślin prowadzonego na terenie N-ctwa Strzałowo dla pracowników Nadleśnictwa Szczytno odnaleziono bardzo rzadką roślinę. Odkrycia dokonali pracownicy N-ctwa Szczytno, natomiast oznaczenia dokonał autor tej notatki.
Zaraza wielka to bezzieleniowa roślina pasożytnicza z rodziny zarazowatych. Jest pasożytem korzeniowym żyjącym pod ziemią i z rośliny żywicielskiej za pomocą specjalnie przystosowanych ssawek pobiera rozpuszczone w wodzie sole mineralne oraz związki organiczne. Ponieważ zarazy korzystają z zasobów pokarmowych innej rośliny wobec tego nie muszą w skomplikowanym systemie fotosyntezy produkować chlorofilu. W celu reprodukcji i zachowania gatunku wytwarzają tylko nadziemny bezzieleniowy pęd, na którym są kwiaty i zredukowane do niewielkich brązowych łusek liście. Nasiona zarazy kiełkują tylko wtedy, jeżeli znajdą się w pobliżu rośliny żywicielskiej. Zdaniem polskich naukowców zaraza wielka pasożytuje wyłącznie na chabrze driakiewniku (Centaurea scabiosa). Odnalezione w Nadleśnictwie Strzałowo dwa pędy zarazy wielkiej rosły rzeczywiście w pobliżu wyżej wymienionego gatunku chabra.
Zaraza wielka w Polsce występuje bardzo rzadko. Według najnowszej Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce od 2016 roku przyznano jej kategorię EN co oznacza, że gatunek ten uznano za zagrożony wymarciem. Według danych zawartych w Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski autorstwa A. i M. Zając 2001 roku zarazę wielką stwierdzono na nie więcej niż 100 stanowiskach (dane te zawierają również informacje historyczne). Natomiast wg „Klucza do oznaczania roślin naczyniowych" L. Rutkowskiego z 2011 liczba stanowisk tego gatunku w Polsce mieści się w zakresie od 1 do 10. Jaka jest rzeczywiście jej liczebność naprawdę nie wiadomo.
Wiadomo natomiast na pewno, że zabiegi związane z odtwarzaniem muraw kserotermicznych i niewielkich płatów świetlistych dąbrów prowadzone na terenie Nadleśnictwa Strzałowo przynoszą ewidentne efekty między innymi w postaci pojawiania się bardzo rzadkich i cennych przyrodniczo gatunków roślin.