Asset Publisher
Leśne zwierzęta
Jeleń szlachetny - w gwarze łowieckiej samiec określany jest mianem byka, samica to łania. Samiec nosi na głowie poroże, które zrzuca w raz w roku (zazwyczaj w lutym/marcu). Żywi się pędami, liśćmi, korą drzew i krzewów. Jeleń jest aktywny nocą i nad ranem. Do życia wybiera duże kompleksy leśne.
Dzik - żyje w stadzie, w którym określona jest struktura socjalna. Na czele stoi odyniec, podlega mu locha, jej z kolei przelatki ( dziki w drugim roku życia), a najniżej w hierarchii znajdują się warchlaki. Do życia wybiera lasy połączone z polami lub łąkami. Zjada chętnie żołędzie, bukiew, a także rośliny leśne, grzyby, jagody, owady, dżdżownice.
Jenot - zamieszkuje tereny leśne położone w pobliżu zbiorników wodnych. Pobiera pokarm roślinny i zwierzęcy. Chętnie pływa. Prowadzi nocny tryb życia. Bywa, że w sytuacji zagrożenia udaje martwego.
Lis - zwierzę to prowadzi samotny tryb życia, jedynie w okresie godowym łączy się z partnerką. Żyje w norze, czasem dzieli ją z borsukiem (ma on osobne wejście). Jest zwierzęciem wszystkożernym.
Łoś - najliczniej występuje w północno-wschodniej części Polski. Zamieszkuje wilgotne, podmokłe lasy.
Wilk - jest niezwykle inteligentnym zwierzęciem. Żyje w stadzie, na czele którego stoi samiec - basior i samica - wadera. Poluje na ssaki kopytne - jelenie i sarny, nie pogardzi jednak padliną czy drobnymi ssakami. Może nie jeść przez tydzień, po tym okresie przyjmuje jednorazowo ok. 10 kg mięsa. Wilki są w Polsce pod ochroną.
Asset Publisher
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Najmniejszy polski fiołek to fiołek skalny (Viola rupestris). Jego wysokość waha się od 2 do 10 cm. Najczęściej można go spotkać w miejscach dobrze nasłonecznionych na wzgórzach, zboczach, w borach iglastych, na piaskach i murawach.
Gatunek ten w dużym rozproszeniu występuje na terenie całej Polski. Według danych zawartych w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski" autorstwa Prof. Adama Zająca - wg stanu na 2001 rok - fiołek skalny został stwierdzony również na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn). Dane te zostały potwierdzone w 2016 roku. Wówczas stwierdzono go w niewielkich ilościach (około 30 kępek) tylko na 4 stanowiskach. Według „Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce" został zakwalifikowany do kategorii NT, czyli bliski zagrożeniu wymarciem. W tej samej kategorii sklasyfikowany został również przez IUCN (Międzynarodowa Unię Ochrony Przyrody).
W 2017 roku autor notatki postanowił bliżej przyjrzeć się temu najmniejszemu z polskich fiołków i wczesną wiosną zlustrował wspólnie z dwiema pracownicami działu technicznego siedliska potencjalnego występowania tego gatunku. W trakcie wykonywania inwentaryzacji okazało się, że fiołek skalny oprócz naturalnych stanowisk bardzo chętnie zasiedla również pobocza dróg leśnych, w tym wybudowane ostatnio nowe drogi.
W trakcie wymienionej wyżej inwentaryzacji fiołka skalnego odnotowano na 69 stanowiskach w łącznej liczbie 2 718 kęp. Największą liczbę - bo aż 84,2 % - fiołka skalnego zarejestrowano przy drogach, z tego zdecydowana większość (80,2%) na poboczach nowych dróg. Na liniach oddziałowych zainwentaryzowano 1% a w pozostałych antropogenicznych biotopach (rów przeciwpancerny, dół po sadzonkach i kopiec graniczny) stwierdzono 9,8 % kęp. Na stanowiskach naturalnych (skarpy nad jeziorami i luki w drzewostanie) oraz półnaturalnych (skraje lasu na styku z łąkami) wszystkie policzone kępki fiołka skalnego stanowiły tylko 5,1 %. Przy czym określenie stanowiska naturalne jest umowne ponieważ dotyczy lasów użytkowanych gospodarczo od co najmniej 200 lat. Przedstawione powyżej wyniki inwentaryzacji potwierdzają po raz kolejny, że działalność gospodarcza człowieka w lasach wpływa pozytywnie na różnorodność gatunkową roślin, zwierząt i innych żywych organizmów.