Wydawca treści Wydawca treści

Historia Nadleśnictwa Strzałowo


    Nadleśnictwo Strzałowo utworzono w roku 1870 z części nadleśnictw Krutyń i Mikołajki. Nowo powstałe nadleśnictwo otrzymało nazwę Pfeilswalde na cześć wybitnego niemieckiego uczonego i filozofa dr. Friedricha Wilhelma Leopolda Pfeila (1783-1859). Siedzibę nadleśnictwa wybudowano w 1873 roku.  Dziś także służy ona kolejnym pokoleniom leśników.


        Początkowo swoim zasięgiem nadleśnictwo Strzałowo obejmowało powierzchnię 7 332 ha, w tym 6 436 pow. leśnej i 546 ha pow. nieleśnej. 350 ha powierzchni zajmowały jeziora.
      W składzie gatunkowym drzewostanów nadleśnictwa dominowała, podobnie jak dzisiaj, sosna - 93%, 2% stanowił świerk, pozostałe gatunki 5%. Sosna była także gatunkiem pozyskiwanym w największej ilości -20 000 m³ rocznie. W tym samym czasie – przed II wojną światową pozyskiwano 3 400 m³ świerka, 250 m³ dębu oraz 1350 m³ pozostałych gatunków. Łączny etat cięć wynosił więc 25 000 m³ drewna.
        Pierwszym nadleśniczym w Strzałowie został Of Koch. Po nim urząd ten sprawowali m. in.:

     - Of Roecknera – w latach 1873 - 1893
     - Of Hoffmann  - w latach 1894 – 1902
     - Of v. Krosig    -  w latach 1903 – 1907
     - Of Friedrich Engels -  w latach 1907 – 1937

        Ostatnim nadleśniczym powoływanym przez administrację niemiecką był Fm Georg Augstein. Z chwilą zakończenia działań wojennych na terenie powiatu mrągowskiego (rok 1945) na stanowisko nadleśniczego powołany został Tadeusz Paciorkowski. Pełnił on tę funkcję przez rok.


    W roku 1945 nadleśnictwo otrzymało nazwę Strzałowo, która pochodzi od niemieckiego słowa pfeil oznaczającego strzałę do łuku. Obszar nadleśnictwa po wojnie obejmował tereny byłych poniemieckich lasów państwowych (pow. 7 064,85 ha) oraz pięciu kompleksów lasów majątkowych i drobnej własności (pow. 659,83 ha ), które przejęto oficjalnie w roku 1947.


    Kolejne zmiany terytorialne nastąpiły w roku 1973. Wówczas w skład nadleśnictwa Strzałowo weszły jako obręby leśne dotychczasowe nadleśnictwa Krutyń i Mikołajki. W roku 1979  do nadleśnictwa włączono obręb Babięta utworzony z części terenów nadleśnictwa Racibór i Spychowo. W tym samym czasie nadleśnictwo Strzałowo przekazało nadleśnictwu Maskulińskie obręb Mikołajki oraz tereny z obrębów Strzałowo i Krutyń położone w województwie suwalski. Łączna powierzchnia nadleśnictwa wg stanu na dzień 1.01.1979 r. wynosiła 19839,75 ha. Powstał wówczas podział administracyjny nadleśnictwa Strzałowo na trzy obręby leśne: Strzałowo, Krutyń, Babięta. Podział ten obowiązuje do dziś.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Tajemnica z IV i V wieku naszej ery ukryta w lesie

Tajemnica z IV i V wieku naszej ery ukryta w lesie

W lasach Nadleśnictwa Strzałowo odkryto trzy cmentarzyska w okolicy Kosewa (oznaczone jako Alt Kosewen I, II, III).

        Stanowią najsłynniejszy i najbogatszy kompleks sepulkralny z okresu wędrówek ludów . Pierwsze badania wykopaliskowe stanowiska prowadzone przez pruskiego badacza F.E Peisera, odbyły się latem 1908 roku. Zarejestrowano wówczas 253 obiekty, w tym 250 grobów ciałopalnych. W oparciu o dane archiwalne, cmentarzysko datowane jest na późny okres wędrówek ludow.

Latem 2014 podczas wizytacji stanowiska przez członków Fundacji Dajna oraz pracowników Nadleśnictwa Strzałowo, stwierdzono poważne zagrożenie zniszczeniem,  głównie w wyniku oddziaływań przyrodniczych. Podczas wizytacji zarejestrowano w korzeniach powalonego drzewa zniszczony strop grobu ciałopalnego. W związku z powyższym podjęto decyzję o przeprowadzeniu ratowniczych działań wykopaliskowych.  Badania ratownicze trwały od 8 kwietnia 2015 roku, były pierwszymi badaniami wykopaliskowymi na stanowisku lt Kosewen III. Stanowisko zlokalizowane jest na wzniesieniu leżącym między jeziorem Probarskim, a jeziorem Dziadek. Podczas prac wykopaliskowych zlokalizowano wiele grobów ciałopalnych oraz popielnice – naczynia wazowe. W naczyniach tkwiły liczne fragmenty przepalonych i przemytych ludzkich kości. W wypełnisku grobu jamowego zalegała warstwa czarnej ziemi przemieszanej ze szczątkami stosu pogrzebowego.

Pozyskany materiał zabytkowy (ceramika, wyroby z brązu, żelaza i srebra i kości) został zametrykowany, opisany i spakowany.  Po zakończeniu wykopalisk zasypano wykopy i uporządkowano obszar objęty badaniami.

Barbara Kruczyk