Wydawca treści
Użytki ekologiczne
Użytki ekologiczne to zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów, które mają znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów genowych i typów środowisk, takich jak: naturalne zbiorniki wodne, śródleśne i śródpolne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna i torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce itp.
Ich powierzchnia jest zazwyczaj niewielka. Zachowanie takich powierzchni w ich naturalnym stanie pozwala zarówno na utrzymanie różnorodności biologicznej krajobrazu jak i równowagi ekologicznej zniekształconych działalnością gospodarcza człowieka ekosystemów.
W zasięgu Nadleśnictwa Strzałowo znajduje się 16 użytków ekologicznych:
1. „Bażyna" – położony w obrębie Strzałowo, oddz. 81g, 105f, 106f – o powierzchni
14,30 ha.
2. „Zaułek" – położony w obrębie Babięta, w oddz. 255c,g – o powierzchni ogólnej
2,77 ha.
3. „Łąki Morysie" – położony w obrębie Strzałowo, oddz. 136Aa,c - o powierzchni
19,70 ha.
4. „Rozlewisko Zawady" –o powierzchni 40,72 ha, powołany w celu ochrony stanowiska żółwia błotnego oraz rzadkich gatunków wodno-błotnych.
5. „Klimontek" – obręb Krutyń o powierzchni 0,37 ha.
6. „Kruczek Duży" - obręb Krutyński Piecek o powierzchni 4,24 ha.
7. „Duży Róg"- obręb Lipowo o powierzchni 2,19 ha.
8. „Mały Róg" - obręb Lipowo o powierzchni 1,34 ha.
9. „Kruczy Staw" - obręb Krutyński Piecek o powierzchni 2,08 ha.
10. „Kruczy Stawek" - obręb Krutyński Piecek o powierzchni 0,50 ha.
11. „Kruczek Mały" - obręb Krutyński Piecek o powierzchni 2,56 ha.
12. „Ławny Lasek" - obręb Stare Kiełbonki o powierzchni 2,55 ha.
13. „Dziegciarek" - obręb Stare Kiełbonki o powierzchni 1,89 ha.
14. „Łabędzie" - obręb Cierzpięta o powierzchni 7,37 ha.
15. „Piekiełko" - obręb Stare Kiełbonki o powierzchni 1,41 ha.
16. „Klimont" - obręb Krutyń o powierzchni 12,28 ha.
Najnowsze aktualności
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Najmniejszy polski fiołek to fiołek skalny (Viola rupestris). Jego wysokość waha się od 2 do 10 cm. Najczęściej można go spotkać w miejscach dobrze nasłonecznionych na wzgórzach, zboczach, w borach iglastych, na piaskach i murawach.
Gatunek ten w dużym rozproszeniu występuje na terenie całej Polski. Według danych zawartych w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski" autorstwa Prof. Adama Zająca - wg stanu na 2001 rok - fiołek skalny został stwierdzony również na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn). Dane te zostały potwierdzone w 2016 roku. Wówczas stwierdzono go w niewielkich ilościach (około 30 kępek) tylko na 4 stanowiskach. Według „Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce" został zakwalifikowany do kategorii NT, czyli bliski zagrożeniu wymarciem. W tej samej kategorii sklasyfikowany został również przez IUCN (Międzynarodowa Unię Ochrony Przyrody).
W 2017 roku autor notatki postanowił bliżej przyjrzeć się temu najmniejszemu z polskich fiołków i wczesną wiosną zlustrował wspólnie z dwiema pracownicami działu technicznego siedliska potencjalnego występowania tego gatunku. W trakcie wykonywania inwentaryzacji okazało się, że fiołek skalny oprócz naturalnych stanowisk bardzo chętnie zasiedla również pobocza dróg leśnych, w tym wybudowane ostatnio nowe drogi.
W trakcie wymienionej wyżej inwentaryzacji fiołka skalnego odnotowano na 69 stanowiskach w łącznej liczbie 2 718 kęp. Największą liczbę - bo aż 84,2 % - fiołka skalnego zarejestrowano przy drogach, z tego zdecydowana większość (80,2%) na poboczach nowych dróg. Na liniach oddziałowych zainwentaryzowano 1% a w pozostałych antropogenicznych biotopach (rów przeciwpancerny, dół po sadzonkach i kopiec graniczny) stwierdzono 9,8 % kęp. Na stanowiskach naturalnych (skarpy nad jeziorami i luki w drzewostanie) oraz półnaturalnych (skraje lasu na styku z łąkami) wszystkie policzone kępki fiołka skalnego stanowiły tylko 5,1 %. Przy czym określenie stanowiska naturalne jest umowne ponieważ dotyczy lasów użytkowanych gospodarczo od co najmniej 200 lat. Przedstawione powyżej wyniki inwentaryzacji potwierdzają po raz kolejny, że działalność gospodarcza człowieka w lasach wpływa pozytywnie na różnorodność gatunkową roślin, zwierząt i innych żywych organizmów.