Wydawca treści
Lasy regionu
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Północna część zasięgu administracyjnego olsztyńskiej dyrekcji jest bardziej urozmaicona. Z powodu większej ilości opadów i żyźniejszych gleb, głównie pochodzenia polodowcowego, występują tu drzewostany liściaste i mieszane.
Część środkowa charakteryzuje się nieco słabszymi siedliskami, które powstały na terenach moren czołowych oraz z materiałów międzymorenowych. W tej części dominują siedliska borowe świeże. Jednak w pasie od Miłomłyna do Strzałowa znajdują się największe kompleksy leśne Lasów Taborskich, Puszczy Napiwodzko - Ramuckiej i Puszczy Piskiej ( w części administrowanej przez RDLP w Olsztynie ) oraz najbardziej urokliwe krajobrazowo tereny leśne przeplatane licznymi jeziorami.
Najbardziej na południe wysuniętą część RDLP Olsztyn charakteryzują siedliska i zbiorowiska roślinne typowe dla terenów będących niegdyś rozlewiskami wód polodowcowych. Fakt ten decyduje dziś o składzie gatunkowym drzewostanów, gdzie niepodzielnie panuje sosna oraz brzoza - gatunki najmniej wymagające co do żyzności gleby.
KLIMAT
Duże zróżnicowanie drzewostanów wynika również z tego, że na obszarze RDLP klimat kontynentalny ściera się z klimatem atlantyckim i dlatego też znajdziemy tutaj fragmenty drzewostanów typowych dla obszarów borealnych jak i drzewostany charakterystyczne dla terenu Pomorza.
Cechy klimatu na terenie RDLP w Olsztynie:
- ilość opadów rocznych 500 mm - 634 mm,
- średnia temperatura 7,0 - 7,7oC,
- okres wegetacji wynosi od 190 dni do 200 dni.
GLEBY I SIEDLISKA
Pod względem gatunku panującego w drzewostanach, lasy olsztyńskie można podzielić na trzy rejony. Największy z nich, obejmujący Kurpie oraz południowe części Warmii, Mazur, to rejon z drzewostanami sosnowymi. W części północnej przeważają dąb i świerk pospolity. W zachodniej części występuje buk. W ujęciu statystycznym gatunkiem dominującym w olsztyńskich lasach jest sosna. Pozostałe gatunki zajmują:
- Brz - 10%,
- Db, Kl, Wz, Js - 8%,
- Ol, Św - po 6%,
- Bk - 4%.
Najnowsze aktualności
Kto rozpozna tę turzycę?
Kto rozpozna tę turzycę?
Na terenie Nadleśnictwa Strzałowo znaleziono stanowisko rzadkiej turzycy Carex x boenninghausiana Weihe.
Ten bardzo rzadki (wg danych literaturowych i współczesnej wiedzy) w skali Europy mieszaniec turzycy rzadkokłosej Carex remota L. i prosowej Carex paniculata L. został odnaleziony w sierpniu 2016 r. przez Piotra Kobierskiego (jednego z najlepszych w Polsce znawców turzyc) na brzegu rzeki Krutyni. Autor tej notatki po zapoznaniu się
z najważniejszymi cechami w/w mieszańca zlokalizował go na kolejnych dwóch stanowiskach. Wszystkie trzy nowo odkryte stanowiska znajdują się na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn).
Mieszaniec Carex x boenninghausiana Weihe nie ma polskiej nazwy gatunkowej. Dopóki jego cechy genetyczne nie „utrwalą się", a łaskawi naukowcy nie „przegrzebią dokładnie jego genów", dopóty nie uzyska on statusu nowego dla nauki gatunku. Problem ten postawmy więc genetykom.
Carex x boenninghausiana Weihe podobnie jak krewniacy z których powstał, występuje najczęściej w dolinach rzecznych (w szuwarach), lasach łęgowych, lasach bagiennych itp. Nowo odkryte stanowiska na terenie Nadleśnictwa Strzałowie zlokalizowane były:
1) na brzegu rzeki Krutyni płynącej przez tereny zurbanizowane wsi Krutyń, w tym tereny rolnicze (własność nadleśnictwa),
2) na konstrukcji starego zawalonego mostu na rzece Krutyni w rezerwacie "Krutynia",
3) w dolinie Powałczyńskiej Strugi - w lesie bagiennym, w którym w 2015 roku wykonano program małej retencji.
Stanowiska były oddalone od siebie w prostej linii o 2 i 20 km.
Przed II wojną światową mieszaniec Carex x boenninghausiana Weihe stwierdzony był na terenie Polski tylko na 18 stanowiskach (pogranicze Dolnego Śląska i Ziemi Lubuskiej
- 6, Nizina Szczecińska - 1, Kaszuby i Kujawy - 7, Warmia i zachodnia część Mazur - 3 oraz
w Puszczy Rominckiej - 1 stanowisko). Wobec powyższego stwierdzenie występowania turzycy na terenie Nadleśnictwa Strzałowo należy uznać za historycznie nowe dla Polski.
Pierwsze po II wojnie światowej odkrycie stanowisk tej rzadkiej turzycy potwierdza,
że różnorodność gatunkowa w naszym kraju nie jest tak tragicznie niska, jak twierdzą niektórzy. Problem - co wielokrotnie autor tej notatki podkreślał na stronach LP, tkwi w tym, że różnorodność gatunkowa w Polsce jest wciąż bardzo słabo poznana. Taki stan rzeczy jest często na rękę niektórym instytucjom, organizacjom pozarządowym i innym zainteresowanym podmiotom. Odnalezienie rzadkiego w skali Polski lub Europy gatunku (zwłaszcza na terenach LP) mobilizuje proekologiczne organizacje pozarządowe i naukowców-przyrodników do działań zmierzających do wpisania go na czerwone listy, do czerwonych ksiąg, obejmowania ochroną gatunkową lub tworzenia rezerwatów w celu jego ochrony. Tymczasem po kilku latach okazuje się, że gatunek nie jest tak rzadki i w wielu regionach Polski występuje licznie. Przykładem niech będzie leniec bezpodkwiatkowy, którego liczebność w zachodniej części Puszczy Piskiej tylko po pobieżnej inwentaryzacji oszacowano na ponad 50 tys. osobników, a w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin napisano, że gatunek ten zniknął po roku 1990 z wyżej wymienionego kompleksu leśnego. Znamienny jest przy tym fakt, że 2/3 stanowisk rośliny zlokalizowana była na obszarach silnie przekształconych przez człowieka, takich jak: pobocza dróg (w tym również asfaltowych), torowiska, linie energetyczne, rowy przeciwczołgowe i transzeje. Na pozostałych stanowiskach leniec rósł na łąkach – siedliskach antropogenicznym. Podobnie było z groszkiem różnolistnym, który w Polsce po 1958 roku uznano za wymarły i nagle wielka niespodzianka - w 2015 roku groszek ożył w Strzałowie i to aż na 15 stanowiskach, z których 14 znajduje się w lasach gospodarczych.
Autor tej notatki osobiście jest przekonany, że podobnie jest również z Carex x boenninghausiana Weihe i wieloma innymi gatunkami - jest ich więcej tylko trzeba je po prostu poszukać !!!
