Wydawca treści
Zdjęcia ptaków autorstwa Krzysztofa Stasiaczka
Kormoran
Sójka
Czapla siwa
Sóweczka
Dzięcioł duży
Krętogłowy
Wilga
Muchołówka mała
Kilka ciekawostek o ptakach
1. Kormoran (Phalacrocorax carbo) - żyje na wyspach lub w lasach usytuowanych nad wodami. Gniazduje kolonijnie na drzewach. Żywi się rybami. Należy do ptaków wędrownych, do Polski przylatuje w marcu. Coraz częściej jednak kormorany zimują w kraju.
2. Sójka (Garrulus glandarius) - uznawana za "strażnika lasu", gdyż przybycie obcych ogłasza wrzaskliwym głosem. Potrafi też świetnie naśladować głosy innych ptaków. Chętnie zjada żołędzie. Często zakopuje je na zapas, po czym zapomina o tym. Dzięki temu przyczynia się do odnawiania dębu w lesie:)
3. Czapla siwa (Ardea cinerea)- poznać ja można w locie po esowato wygiętej szyi oraz nogach wystających za ogon. Zamieszkuje stare drzewostany w pobliżu zbiorników wodnych. Gniazda zakłada w koronach drzew. Wyprowadza 1 lęg w roku. Jaja wysiaduje samiec i samica.
Czapla żywi się głównie rybami, a także płazami, gadami, gryzoniami. Często zimuje w Polsce.
4. Sóweczka (Glaucidium passerinum) - najmniejsza polska sowa, wielkości szpaka. Zamieszkuje stare bory świerkowe i mieszane. Zajmuje dziuple po dzięciołach.
5. Dzięcioł duży (Dendrocopos major) - najpospolitszy dzięcioł w Polsce. Samca odróżnia od samicy czerwona plama na potylicy.
6. Krętogłowy (Jynx torquilla) - to także dzięcioł, choć trudno w to uwierzyć. Jego nazwa pochodzi od krętych ruchów głowy, które wykonuje w czasie zagrożenia. Gatunek wędrowny, do Polski przylatuje w kwietniu.
7. Wilga (Oriolus oriolus) - ptak o tropikalnym pochodzeniu. W Polsce przebywa od maja do sierpnia/września. Trudno ją spotkać, gdyż ukrywa się w koronach drzew.
8. Muchołówka mała (Ficedula parva) - najmniejsza z muchołówek występujących w Polsce. Jest rzadkim ptakiem. Zamieszkuje stare i średniowiekowe drzewostany liściaste i mieszane.
Najnowsze aktualności
Botaniczne odkrycie w naszym nadleśnictwie
Botaniczne odkrycie w naszym nadleśnictwie
W Puszczy Piskiej na terenie Nadleśnictwa Strzałowo odkryto duże stanowiska leńca bezpodkwiatkowego (Thesium ebracteatum). W Polsce gatunek ten, oprócz ochrony gatunkowej, objęty jest również ochroną w ramach unijnej Dyrektywy Siedliskowej.
Jak wynika z Polskiej Czerwonej Księgi Roślin leniec bezpodkwiatkowy w Polsce został potwierdzony na 70 stanowiskach. Najliczniej występuje na Podlasiu w dolinie Biebrzy, Puszczy Augustowskiej, Knyszyńskiej i Białowieskiej. Ponadto na oderwanych od zwartego zasięgu stanowiskach stwierdzono jego występowanie w kujawsko-pomorskim w okolicach Torunia i Szubina, w Puszczy Kampinoskiej oraz na Lubelszczyźnie i Pomorzu Środkowym.
Według monitoringu przyrodniczego prowadzonego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska stanowiska z liczbą ponad tysiąc osobników występują tylko w pięciu miejscach: Kopytkowo i Góra Zalesie w Dolinie Biebrzy, Kose Mosty w Puszczy Białowieskiej, Toruń-Barbarka w okolicach Torunia oraz w okolicy wsi Zamość koło Rynarzewa na Równinie Szubińsko-Łabiszyńskiej.
W połowie maja dr Włodzimierz Pisarek, botanik oraz autor tej notatki odkryli leńca bezpodkwiatkowego na dziesięciu stanowiskach zlokalizowanych na terenie Nadleśnictwa Strzałowo. Na sześciu z nich liczebność pędów kwitnących i płonnych przekraczała tysiąc sztuk. Łącznie na wszystkich stanowiskach populację oszacowano na 16 625 osobników.
Wszystkie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego na terenie Nadleśnictwa Strzałowo stwierdzono na skrajach lasu graniczącego z łąkami wilgotnymi (łąki te w przeszłości były torfowiskami) w miejscach dobrze nasłonecznionych. Pojedyncze płaty spotykano również w miejscach średnio zacienionych. Kilka z nich było zlokalizowanych na niewielkich bezleśnych grądach przylegających do skraju lasu. W dwóch przypadkach leniec bezpodkwiatkowy został odnaleziony na zdegradowanej murawie kserotermicznej przylegającej również do wilgotnej łąki.
Opisywany gatunek rósł najczęściej w towarzystwie turzycy brzegowej, przytulii północnej, poziomki, gorysza pagórkowatego, konwalii majowej i lnicy. W jego towarzystwie spotkano również cenne przyrodniczo gatunki takie jak bukwica zwyczajna, turzyca pagórkowa, wyka kaszubska czy wężymord niski. Siedliska na których rósł leniec bezpodkwiatkowy swoim składem gatunkowym roślin rosnących w runie nawiązywały najczęściej do świetlistych dąbrów i muraw kserotermicznych.
Jak wynika z informacji GIOŚ odkryte w Nadleśnictwie Strzałowo stanowiska leńca bezpodkwiatkowego prawdopodobnie są jednym z pięciu najobfitszych miejsc występowania tego gatunku w Polsce.
Aktualna wiedza o występowania tego gatunku jest ciągle bardzo słaba. Biorąc pod uwagę fakt, że podobnych do strzałowskich siedlisk potencjalnego występowania leńca bezpodkwiatkowego w Puszczy Piskiej, Lasach Napiwodzko-Ramuckich, Lasach Taborskich i innych kompleksach leśnych RDLP Olsztyn jest stosunkowo dużo, można przypuszczać, że gatunek ten jest zdecydowanie liczniejszy na Warmii i Mazurach niż podaje to najnowsze wydanie Polskiej Czerwonej Księgi Roślin.
Problemem z inwentaryzacją stanowisk tkwi w dokładnym przeszukaniu we właściwym czasie odpowiednich miejsc potencjalnego występowania tego gatunku.
Wszystkie strzałowskie stanowiska leńca bezpodkwiatkowego zostały objęte monitoringiem, który pozwoli określić stan zachowania populacji i ewentualne zagrożenia. Istotnym zagrożeniem dla tej rośliny jest sukcesja drzew i krzewów oraz zaniechanie wykaszania lub wypasu w miejscach, w których występuje ten gatunek.